کودک باید طی چند ماه برای کنترل ادرار خود آموزش ببیند. دست کم هیچ کودکی را پیش از دو سالگی نباید مجبور کرد که زمان ادرار خود را به مادر بگوید.
همان‌گونه که کودکان از نظر زمان به دست آوردن توانایی راه رفتن، یکی نیستند، از نظر کنترل ادرار و آموختن زمان گفتن ادرار خود نیز با هم متفاوت هستند.
مادران باید با صبوری و تشویق کودکان خود و حتی گذاشتن لگن، ادرار کردن را به آنان بیاموزند، چرا که تحت فشار قرار دادن کودکان ممکن است زمینه‌ساز ابتلای آنان به عفونت‌های مکرر و اشکالات دفع ادرار و مدفوع در سنین بعدی شود.
کودکان بین 2 تا 4 سالگی، کنترل ادرار خود را در طول روز پیدا می‌کنند و اگر مادر تلاش کند پیش از این سن، کودک را از کهنه یا پوشک بگیرد، ممکن است فرزندش به دلیل آماده نبودن برای کنترل ادرار دچار اشکالاتی در نحوه ادرار شود. همین امر زمینه ابتلای او به عفونت‌های مکرر ادراری را فراهم می‌کند.
کودکان پس از 3 تا 4 سالگی، توانایی کنترل ادرار شبانه خود را پیدا می‌کنند و پزشکان معمولا کودکان را تا 6 سالگی به علت شب ادراری درمان نمی‌کنند، چون شب ادراری، یک عارضه طبیعی است که خود به خود بهبود پیدا می‌کند.
تنها کاری که برای کودکان مبتلا به شب ادراری انجام می‌شود، این است که وضعیت آنان را از نظر ابتلا به بیماری‌های دیگر بررسی می کنند، چون شب ادراری علامت بسیاری از بیماری‌های کودکان می‌تواند باشد، حتی ممکن است یک کودک 10 تا 15 ساله گاهی به طور طبیعی دچار شب ادراری شود. بیشتر این کودکان اگر دچار بیماری خاصی نباشند، خود به خود بهبود می‌یابند.
اگر کودکی به عللی مانند تحقیر از سوی همسالان و والدین، اعتماد به نفس خود را از دست داده و به طور مرتب شب ادراری داشته باشد، تنها بعد از 6 سالگی به علت ابتلا به این عارضه تحت درمان قرار می‌گیرد، این در حالی است که گاهی اوقات پدران و مادران، پزشکان را تحت فشار قرار می‌دهند تا برای درمان شب ادراری کودکان 4 تا 5 ساله خود، دارو تجویز کنند، اما این کار صحیح نیست.
